Ο Ζήσος Λούτσης, ο απλός άνθρωπος με υψηλά ιδανικά και ελληνική αξιοπρέπεια, ένα άλλο παράδειγμα προς μίμηση

  Ο Ζήσος, ο πρώτος δημοσιογράφος που πήρε συνέντευξη από τον Σεβαστιανό το 1991, ένας από τους ιδρυτές της Ομόνοιας, πρώην βουλευτής και τώρα Έπαρχος Φοινίκης, έχει διαλέξει τον ξεκάθαρο δρόμο του για να προσφέρει και να είναι όσο πιο χρήσιμος στον τόπο του που εργάζεται, όπως και στον ευρύτερο χώρο.

Κι αυτός ο δρόμος είναι μονόδρομος, ο δρόμος του αγώνα των Ελλήνων Βορειοηπειρωτών.

  Στη μεταβατική περίοδο στην Αλβανία, μετά από την πτώση του κομμουνισμού το 1990, υπήρχαν εξελίξεις , ανεβοκατεβάσματα κυβερνήσεων και διάφορες επιρροές.

Σε καμιά περίπτωση ο Ζήσος δεν δεσμεύτηκε με κανένα αλβανικό κόμμα.

Ειδικά στην πιο μεγάλη κρίση, όταν διασπάστηκε η ηγεσία του ΚΕΑΔ και Ομόνοιας, που άλλοι έσπευσαν να δεσμευτούν με προεκλογική συμμαχία με το Σοσιαλιστικό Κόμμα Αλβανίας και άλλοι προσχώρησαν στο Δημοκρατικό Κόμμα, που ακόμα δεν ξεκαθάρισαν τη θέση τους, ο Ζήσος είπε ΟΧΙ. 

Εμείς δεν έχομε δουλειά να δεσμευτούμε με κανένα από τα αλβανικά κόμματα.

Το ‘καμε σαν ο Κολοκοτρώνης, που όταν του πρότειναν προνόμια οι Ρώσοι , απάντησε πως δεν μπορώ εγώ να κρεμάσω ξένη τσιούφα στο σπαθί μου, μόνον την ελληνική βαστώ…!

Κι έτσι έγινε παράδειγμα ο Ζήσος.

Δεν είναι μόνον ο Ζήσος, είναι όλος ο Βορειοηπειρωτικός Ελληνισμός σ’ αυτή τη λογική. Λέμε για το Ζήσο, γιατί κατέχει κάποια θέση κι αυτοί των θέσεων δεσμεύονται.

Είναι πολύ κατανοητό πως η καταπάτηση των δικαιωμάτων μας προκαλείται από τις πολιτικές δυνάμεις της Αλβανίας και τις κυβερνήσεις. Εάν εμείς δεσμευτούμε μ’ αυτές, τότε δεν έχουν νόημα οι αγώνες μας, γιατί οι ίδιοι είμαστε συμμέτοχοι των πράξεων και καταστάσεων.

    ΤΙ ΜΑΣ ΕΙΠΕ Ο ΖΗΣΟΣ :

«Παρατηρούσα πως τα τελευταία χρόνια υπήρχε μια μεγάλη υποβάθμιση της Ομόνοιας σε σημείο που ο κόσμος έκφραζε τη δυσαρέσκειά του  λέγοντας "ποια Ομόνοια, δεν υπάρχει Ομόνοια κλπ". Τότε, το 2007, κάλεσα προσωπικά τον Πρόεδρο του ΚΕΑΔ κ. Ντούλε. Του πρότεινα ένα ολοκληρωμένο σχέδιο αναβάθμισης της Ομόνοιας. Συμφώνησε, αλλά τίποτα δεν έγινε.

Βλέποντας αυτή την κατάσταση, προκάλεσα μια μεγάλη συγκέντρωση προβληματισμένων ανθρώπων για τα ελληνικά δεδομένα, στις 17 Νοεμβρίου 2007, εκθέτοντας ωμή την κατάσταση και την αναγκαιότητα για άμεσα μέτρα .

Κι αντί για μέτρα και αναβάθμιση που περίμενα, μετά από τη Συνάντηση των Αθηνών του ΥΠΕΞ με προσωπικότητες από το χώρο μας, έγινα μάρτυρας  των ψευτοεκλογών, γρήγορα- γρήγορα με 5-10 ανθρώπους στα καφενεία και σε άλλα πρόχειρα μέρη, αρκεί να πραγματοποιούνταν η Συνδιάσκεψή τους το 2008. Αλλά υπόθηκε πως γίνεται ως που να προετοιμαστούν οι κανονικές εκλογές μέσα σ’ αυτόν τον χρόνο.

Όλα όσα γίνονταν ήταν έργο μιας ομαδούλας και δεν είχαν καμιά σχέση με αυτά που ζητούσε ο λαός μας. Σ’ αυτή τη Συνδιάσκεψη δεν έβαλα υποψηφιότητα ούτε για μέλος του Γενικού Συμβουλίου.

  Επίσης έδωσα παραίτηση από το Προεδρείο του ΚΕΑΔ. Κι αυτά πριν ξεσπάσει η κρίση στην ηγεσία.

  Έκανα επίσης δήλωση επίσημη στα ΜΜΕ:

-Δεν αποδέχομαι καμιά συνεργασία με τ’ αλβανικά κόμματα, τη στιγμή που έχομε τους δικούς μας φορείς. Επιμένω στην αρχική άποψη, που η Μειονότητα πρέπει να έχει δικό της , αποκλειστικά δικό της φορέα όλων των Ελλήνων και να αντιπροσωπεύει άμεσα τα συμφέροντα του Ελληνισμού

Κι αφού ωρίμασε η ιδέα της ίδρυσης του Νέου Ελληνικού Κόμματος, σε συνεργασία πάντα με την ομάδα πρωτοβουλίας, αλλά και με έμπειρους πολιτικούς παράγοντες του τόπου, ολοκληρώθηκε η άποψη για την πραγματοποίηση αυτής της ιδέας

και ΙΔΡΥΘΗΚΕ ΤΟ ΕΛΛΗΝΙΚΟ ΚΟΜΜΑ.

Η ιδέα ήτα να περνούσε ο νέος πολιτικός φορές μέσα από τα όργανα της Ομόνοιας. Στείλαμε για δεύτερη φορά τις προτάσεις, το καταστατικό και το πρόγραμμα, για την αναδιοργάνωση, επανίδρυση και αναβάθμιση της Ομόνοιας σε Κόμμα. Όμως δεν υπήρχε καμιά ανταπόκριση, μάλλον το Γ.Σ. αυτοδιαλύθηκε αγνοώντας και τον λόγο των ίδιων των μελών.

Σ’ αυτά τα πλαίσια καθίσταται επιτακτική ανάγκη η ίδρυση και η γενική στήριξη του Ελληνικού Κόμματος.

Απευθυνόμαστε σ’ όλους τους Έλληνες Βορειοηπειρώτες, να συμμετάσχουν ενεργά στο Ελληνικό τους πια Κόμμα, που περίμεναν με αγωνία και με την ψήφο τους να εκλέξουν τη νέα ηγεσία.

  Η διαφορά του Ελληνικού Κόμματος από τα άλλα κόμματα έχει ως εξής :

- Κανείς από την ομάδα πρωτοβουλίας δεν θεωρείται ηγέτης πριν γίνουν νόμιμα, με διαφάνεια και δημοκρατικά οι εκλογές απ’ όλα τα μέλη.

- Θα αρχίσομε όχι με εκλογές, αλλά με το Ιδρυτικό Συνέδριο, για να πάρει μέρος ο κόσμος,  να πει ελεύθερα τις απόψεις του για όλη την πορεία του Κόμματος. Τονίζομε ξανά πως τους ηγέτες θα τους βγάλει ο λαός με την ψήφο του ψηφίζοντας και το τελευταίο μέλος του Ελληνικού Κόμματος. Δεν αποκλείεται κανένας Έλληνας να λάβει μέρος στις εκλογές αυτές.

   

Θέματα που είναι σοβαρά για την Ε.Ε.Μ. θα πρέπει να περάσουν πρώτα σε εξειδικευμένες Επιτροπές. Μετά θα συζητηθούν και θα εγκριθούν στα συλλογικά όργανα. Κι αυτό για να μη μπορεί ο κάθε ηγέτης να βγει έξω από τη γενική γραμμή του Κόμματος, παραβιάζοντας με προσωπική πρωτοβουλία τις αποφάσεις αυτές.

Στο σχηματισμό του Κόμματος θα υπάρχουν οπωσδήποτε ενισχυμένα , η Εφορευτική Επιτροπή και το Ελεχτικό Συμβούλιο, τα οποία θα ρυθμίζουν με πλήρη αυστηρότητα την εφαρμογή των αποφάσεων, αλλά και την πλήρη διαφάνεια απέναντι στον Ελληνισμό, ο οποίος πάντα αυτός θα έχει τον πρώτο λόγο».

Ο Βορειοηπειρωτικός Ελληνισμός απαιτεί Βορειοηπειρωτική πολιτική

- του εκδότη Θ. Βεζιάνη -


Είναι γεγονός πως μετά τον διαμελισμό της Ηπείρου το 1913-14, το Βόρειο τμήμα της προσήλθε στην αλβανική επικράτεια. Απ’ εδώ και πέρα αλλάζουν τα πράγματα. Έχουμε νέες ονομασίες, Βόρειο Ήπειρο και Βορειοηπειρωτικό Ελληνισμό, ο οποίος έχει τα προβλήματά του, τα οποία δεν είναι πια τα ίδια με της άλλης Ηπείρου ή των Ελλαδιτών γενικότερα.

Ως εθνική πολιτική, κατεξοχήν, είναι η ίδια, αλλά η πολιτική του κράτους της Ελλάδας με αυτή των Ελλήνων Βορειοηπειρωτών, όχι μόνον αλλάζει, αλλά πολλές φορές έρχεται και σε σύγκρουση. Και ας το διευκρινίσομε αυτό με ιστορικά γεγονότα :

Το 1914 ο Βενιζέλος, Πρωθυπουργός της Ελλάδος, βλέποντας πως απειλούνται τα συμφέροντα της χώρας του, θυσίασε το Βόρειο τμήμα της Ηπείρου, για να πάρει τα νησιά του Αιγαίου. Αυτά ήταν συμφέροντα του κράτους Ελλάδα. Οι Έλληνες Βορειοηπειρώτες είπαν όχι. Ξεσηκώθηκαν σε πόλεμο στον γνωστό Αυτονομιακό Αγώνα, γιατί τα συμφέροντά τους και η πολιτική τους δεν ήταν η διχοτόμηση της Ηπείρου. Φούντωσε ο αγώνας για να μείνει ενιαία η Ήπειρος, οργανώθηκαν ολάκερες τσιέτες, όπως αυτή του Σπύρου Ζέρβα στο Πωγώνι, Κολοβαίων στην Άνω Δερόπολη, Σπύρου Σπυρομήλιου στη Χιμάρα, Θύμιου Λιόλη, Παπά- Ντρέα στο Βούρκο και αλλού. Μεγάλες και αιματηρές μάχες με πολλούς νεκρούς, όπως ο γνωστός ήρωας Λάμπρος Μπερούκας από το Χλωμό, ο Κωνσταντίνος Μάστορας και Κωνσταντίνος Δήμουλας από την Τσιάτιστα και πάρα πολλοί άλλοι. Όλοι αυτοί άκουσαν τη φωνή της ιδιαίτερης πατρίδας τους της Β. Ηπείρου υπερασπίζοντας τα συμφέροντα της.

Με το εθνικό κέντρο τι γινόταν ; Η κόντρα αυξήθηκε. Έφτασαν σε σημείο κάτω από τη Βόδριστα, στη Δερόπολη, οι εξεγερμένοι Βορειοηπειρώτες να βρίσκονται ανάμεσα σε δυο πυρά. Από τη μια οι Αλβανοί, που ήθελαν να οριοθετήσουν το χώρο που τους έδωσαν οι Μεγάλες Δυνάμεις κι από την άλλη ο κυβερνητικός στρατός της Ελλάδος, που ήθελε να παύσει η αντίσταση, γιατί είχε υπογραφτεί η συμφωνία.

Για, λοιπόν, δυο πολιτικές. Και χάριν στην κατεξοχήν Βορειοηπειρωτική πολιτική που είχαν οι Βορειοηπειρώτες δεν σταμάτησαν τον αγώνα τους μέχρι στο σημείο που ανάγκασαν τις Μεγάλες Δυνάμεις να υπογράψουν Πρωτόκολλο στην Κέρκυρα στις 17 Μαΐου 1914.

Εάν δε θα υπήρχε Βορειοηπειρωτική πολιτική, δεν θα υπήρχε τίποτα απ’ αυτά.

Δεν θέλουμε να πούμε πως η ελληνική με την βορειοηπειρωτική πολιτική είναι εχθρικές, όχι, γιατί τις ενώνει η εθνική πολιτική, όμως έρχονται σε αντίθεση, όταν θίγονται ζωτικά συμφέροντα.

Συνεχίζοντας τη ροή των γεγονότων στο διάβα των χρόνων, βλέπομε πως πάντα οι Έλληνες Βορειοηπειρώτες είχαν τη δική τους πολιτική, την Βορειοηπειρωτική.

Στο δεύετερο μισό του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου, όταν η Ελλάδα σπαράζονταν από τον εμφύλιο ανάμεσα ΕΑΜ και ΕΔΕΣ, η βορειοηπειρωτική πολιτική έσωσε το λαό της απ’ τον αφανισμό, που τα προεόρτια ήταν το μακελειό της Γλύνας, πολιτική που δεν είχε καμιά σχέση με την ελληνική.

Με τη λήξη του πολέμου αυτού, εγκαθίσταται το πιο άγριο κατασκεύασμα, η κομμουνιστική δικτατορία. Κι η τυραννία αυτή καλοκάθισε για μισό αιώνα στην Αλβανία. Οι Έλληνες Βορειοηπειρώτες ορκίστηκαν από την αρχή να μη πάψουν τον αγώνα τους. Επίσημη ορκωμοσία έγινε στην εκκλησία της Γλύνας παρουσία του Προέδρου της ΜΑΒΗ κ. Βασίλη Σαχίνη το 1942, στην Πολύτσανη, στη Χιμάρα και αλλού. Και η γενική ψήφος ενάντια στον κομμουνισμό, στις 2 Δεκέμβρη 1945 στη Χιμάρα, ήταν μια άλλη τολμηρή ένδειξη αντίστασης.

Υπερασπίζοντας την ελευθερία, την πατρίδα τους, την Βορειοηπειρωτική πολιτική, εκατοντάδες και χιλιάδες Έλληνες Βορειοηπειρώτες έδωσαν και τη ζωή τους ακόμη υπέρ πίστεως και πατρίδος. Θα πρέπει να μνημονεύομε με εκτίμηση τα ονόματα: Ολάκερη την οικογένεια Λαμποβιτιάδη ( τον Γρηγόρη, τη σύζυγό του Μαρία, τον γιο του Γιώργο), τον Θ. Λαζάκη, Μ. Βράνο, Θ. Γκίκα, Μηνά Πάρα, Α. Ανδριάδη, Αρ. Χαρμπάτση, Α. Γκουβέλη, Αλεξάνδρα Ζαχάρη, Αθηνά Σκεύη, Αθηνά Καλέγια και εκατοντάδες εκατοντάδων άλλοι.

Όπως βλέπομε , τα στοιχεία αυτά συνθέτουν την έντονη Βορειοηπειρωτική πολιτική. Όταν μερικοί Ελλαδίτες ηγέτες αποκαλούσαν τότε πρότυπο την κομμουνιστική Αλβανία, οι Έλληνες στο χώρο αυτό σήκωναν το σταυρό της θυσίας σ’ έναν άλλο Γολγοθά, στις φυλακές και στις εξορίες.

Επιτέλους πέφτει ο κομμουνισμός και στην Αλβανία το 1990. Φύσηξε κάποιος αέρας ελευθερίας. Οι Έλληνες Βορειοηπειρώτες. προβληματίζονται για την τύχη του τόπου τους. Μερικοί θαρραλέοι αποφασίζουν να κάνουν πράξη το όνειρο για ελληνική οργάνωση νόμιμη. Και έτσι στις 11 Γενάρη 1991 ιδρύουν στη Δερβιτσάνη την Δ.Ε.Ε.Ε.Μ. «Ομόνοια».

Οι ιδρυτές είναι :


Ανδρέας Ζαρμπαλάς -Αναστάσης Ντούρος- Βαγγέλης Παπαχρήστος- Βαγγέλης Ζαφειράτης- Βασίλης Ζαφειράτης- Βασίλης Βασικείου- Βασίλης Ζιούλας- Γιώργος Μπούκας- Γιάννης Γιάννης- Δημήτρης Κίκης- Δημήτρης Ζιούλας- Ζήσος Λούτσης- Θεόδωρος Βεζιάνης- Θανάσης Μάλλιος- Θωμάς Τζιάς- Κώστας Νάτσιος- Λάμπης Θανάσης- Μιχάλης Λίτσιος- Νίκος Μπαλκόνης- Παναγιώτης Μπάρκας- Τηλέμαχος Κονίνης- Χρηστάκης Τόλης-

Γίνεται το πρώτο μεγάλο συλλαλητήριο στο Γεωργουτσάτι, στις 28 Φεβρουαρίου 1991, με κύριο σύνθημα «Έλληνες ενωμένοι αγωνιστείτε», το οποίο αντήχησε, ύστερα από 50 χρόνια κομμουνιστικής τυραννίας, σ’ όλη την κοιλάδα του Δρίνου .

Σε αφάνταστο χρόνο η Ομόνοια γίνεται δύναμη και κυρίαρχη , μπορούμε να πούμε, στο χώρο της Ελληνικής Κοινότητας (το πρώτο πρόσωπο στο χωριό ήταν ο Πρόεδρος της Ομόνοιας). Γίνονται εκλογές και βγαίνουν 5 βουλευτές με εκπληκτική πλειοψηφία. Το μεγάλο αυτό επίτευγμα των Ελλήνων, το να έχουν νόμιμη πολιτική οργάνωση προχωρεί. Τον Μάρτιο του 1993, επί προεδρίας Κυριαζάτη, γίνεται το περίφημο Ψήφισμα αιτημάτων, το οποίο κυκλοφόρησε παντού σ’ όλο τον κόσμο.

Αυτό το σημείο, αυτή η χρονική περίοδο χαρακτηρίζεται από μια έντονη Βορειοηπειρωτική πολιτική. Χειρίστηκε σωστά με αποστάσεις, ανάλογα των προβλημάτων, με τα Τίρανα και Αθήνα.

Όμως αυτή η θεαματική άνοδο της Ομόνοιας ενόχλησε πολλά κέντρα. Ο Gazi Dede, Πρόεδρος Ασφάλειας Αλβανίας, μη μπορώντας να απαλλαγεί από την κομμουνιστική νοοτροπία, θεώρησε τους πάντες τριγύρω εχθρούς και την Ομόνοια αποσταθεροποιητικό στοιχείο, η οποία- όπως είπε- κάνει κράτος μέσα στο κράτος, θέλει αυτονομία και άλλα τέτοια…

Σ’ αυτά τα πλαίσια γίνεται η περιβόητη σύλληψη της ηγεσίας της Ομόνοιας στις 18 Απριλίου 1994, στην καταραμένη νύχτα «του Αγίου Βαρθολομαίου», που σήκωσαν μεσάνυχτα από τον ύπνο εκατοντάδες Έλληνες και τους έστειλε στα ανακριτήρια και στα μεσαιωνικά μπουντρούμια.

Τα 5 ηγετικά στελέχη του Β,Ηπ.Ελληνισμού, Βεζιάνης, Παπαχρήστος, Μάρτος, Κυριακού, Σύρμος, μπροστά στη στημένη δίκη παρωδία και την προβλεπόμενη θανατική ποινή στις 15 Αυγούστου 1994, απάντησαν : « Βρισκόμαστε στο εδώλιο του κατηγορουμένου, μόνον και μόνον γιατί είμαστε Έλληνες».

Ταράχτηκε το Πανελλήνιο, η Ευρώπη και η Αμερική στηρίζοντας άμεσα την Ομόνοια. Σ’ αυτή τη φάση βλέπομε να ταυτίζονται, τουλάχιστον στην περίοδο της φυλάκισης οι δύο πολιτικές, των Βορειοηπειρωτών με αυτή της Ελλάδος.

Όταν προς τιμή των 5 η ΠΟΑΚΑ οργάνωσε Συνέδριο στην Ουάσιγκτον Αμερικής, ο σύμβουλος του Κλίντον κ. Σίφτερ είπε : « Και εκατομμύρια να πληρώνατε, δεν θα μπορούσατε να κάνατε τόση μεγάλη προβολή της ελληνικής κοινότητας στη Β.Ήπειρο, πράγμα που σας έκανε «δώρο» η αλβανική κυβέρνηση».

Απ’ εδώ και πέρα τι γίνεται με την Βορειοηπειρωτική πολιτική ; Ο Υπ. Εξωτ. Ελλάδος , τότε, το 1995, καλεί τους 5 , τους συγχαίρει για τον αγώνα τους και με πολλά άλλα κολακευτικά λόγια , κατά κάποιον τρόπο, τους λέει πως τώρα θα πρέπει να ησυχάσουν. Εννοείται, να σταματήσουν τον αγώνα τους. Ασφαλώς που ρητώς αυτοί δεν δέχτηκαν. Κι έτσι η εναπομείναντες ηγεσία της Ομόνοιας , σε διευρυμένο Γ. Συμβούλιο (ως φαίνεται κατ’ εντολή ), διαμέσου του αντιπρόεδρου κ. Θ,Σ. απευθύνεται στους 5 λέγοντας : « Χάριν πολιτικής ευαισθησίας θα πρέπει να αποχωρήσετε από την ηγεσία…» αιτιολογώντας πως εσείς ζητάτε πολλά και με σας δεν μπορούν να γίνουν συζητήσεις και συμφωνίες με το αλβανικό κράτος ;… Οι σύνεδροι το απέρριψαν αμέσως λέγοντας πως το Πανελλήνιο τους αποθέωσε κι εμείς να τους ζητήσουμε να παραιτηθούν, όχι. Η συγκέντρωση διαλύθηκε , αλλά η πνοή αυτή συνέχισε.

Εάν αναλύσουμε τα γεγονότα βλέπομε πως ξανά εμφανίζεται η κόντρα ανάμεσα στα δίκαια των Βορειοηπειρωτών και της πολιτικής του κράτους Ελλάδας και Αλβανίας μάλιστα, γιατί τα συμφέροντά τους είναι άλλα. Σ’ αυτή φάση , όπως φαίνεται, η Βορειοηπειρωτική πολιτική, πολύ επηρεασμένη, αδυνατεί, βρίσκεται σε εισαγόμενη κρίση.

Τη συνέχεια των γεγονότων , τις συγκρούσεις στις διαφορετικές πολιτικές, που σχετίζονται άμεσα με τα δίκαια και ζωτικά συμφέροντα των Ελλήνων Βορειοηπειρωτών, θα τα δούμε στα επόμενα φύλλα.

Σε σχέση με τα τελευταία γεγονότα μετά από τις βουλευτικές εκλογές του Ιουνίου 2009 στην Αλβανία, αλήθεια ο Ελληνισμός μας υπέστη ένα βαρύ πλήγμα για πολλούς λόγους και μια διάσπαση χωρίς προηγούμενο.

Όλα αυτά, όμως, θα ξεπεραστούν αρκεί να έχομε όραμα και στόχους.

Τον περασμένο Αύγουστο το Παγκόσμιο Συμβούλιο Ηπειρωτών με Πρόεδρο τον κ. Χρυσόστομο Δήμου, μαζί με τον Πρόεδρο Π.Ο.Αμερικής και Πρόεδρο εθνικών θεμάτων κ. Μενέλαο Τζέλιο, σε συνάντηση με Έλληνες Βορειοηπειρώτες, αφού συζητήθηκε η κατάσταση, βγήκε κάποιο πόρισμα όπως :

• Αναδιοργάνωση της Ομόνοιας με δημοκρατικές εκλογές από τη βάση.

• Ανεξάρτητη πολιτική, που σημαίνει όχι σε προεκλογικές συμμαχίες, ούτε στην ένταξη σε αλβανικά κόμματα.

• Ίδρυση νέου ελληνικού κόμματος.

• Ενεργοποίηση των Βορειοηπειρωτών στην Ελλάδα.

Εσύ τι θα κάνεις; Θα τα βλέπεις, θα τ' ακούς και θα κάθεσαι με τα χέρια σταυρωμένα;

(του εκδότη)

Έχεις μπροστά σου μια πινακίδα δίγλωσση στα αλβανικά και ελληνικά και τα ελληνικά σου καταμουντζουρωμένα. Βέβαια, όπως και να είναι, ως Έλληνας στεναχωρήσαι, γιατί θίγεται η αξιοπρέπεια σου και λες μέσα σου: ούτε μια πινακίδα να μην έχομε δικαίωμα να είναι γραμμένη στη γλώσσα μας;
Το γνωρίζεις και είσαι σίγουρος πως με μια βουρτσιά δεν σβήνει ο Ελληνισμός, όμως αν τ’ αφήσεις η βούρτσα θα συνεχίζει να σβήνει ότι έχεις και δεν έχεις δικαίωμα…

Τι κάνεις, τουλάχιστον γι’ αυτή την αδικία;
Περιμένεις να το λύσει ο Έπαρχος, ο Βουλευτής, η Ομόνοια;
Εσύ όμως πόσες φορές πας στα γραφεία τους ή και ομαδικά να διαμαρτυρηθείς; Έχεις δικαίωμα νόμιμο με τον τρόπο σου να διαμαρτυρηθείς παντού, ειδικά στα ΜΜΕ.
Μήπως σας φαίνεται μικρό πράγμα αυτό; Μόλις μπει στη Δερόπολη κάποιος άλλος, που βεβαίως θα προσέξει τις πινακίδες, θα σχηματίσει την εικόνα πως εδώ πέθαναν οι Έλληνες – κρίμα.

Μα δεν είναι μόνο αυτό. Είναι πάρα πολλά, αλλά ας αναφερθούμε μόνον σε μερικά:

1. Τα σχολικά βιβλία συνεχίζουν να διαστρεβλώνουν την ιστορική πραγματικότητα, να δηλητηριάζουν τα παιδιά μας και τα αλβανόπαιδα ακόμα, καλλιεργώντας μίση ανάμεσα στους λαούς μας.

2. Το Εγκυκλοπαιδικό Λεξικό της Αλβανικής Ακαδημίας Επιστημών παραλογεί. Μόνον επιστημονικό δεν μπορεί να θεωρηθεί με τη χυδαία διαστρέβλωση της πραγματικότητας. Βγάζει εμάς, τους νοικοκυραίους στον τόπο μας από χτίσεως κόσμου ξένους και τόσα άλλα ανυπόστατα πράγματα.

Ποιος αντέδρασε επίσημα γι’ αυτά τα παράλογα; Από όσα ξέρουμε, πρώτος ο Παναγιώτης Μπάρκας, ο πρώην Βουλευτής και Υπεύθυνος Ελληνικής Έδρας στο Πανεπιστήμιο Αργυροκάστρου, πράγμα που έφτασε μέχρι την Ελληνική Βουλή.
Οι άλλοι τι κάνουν; Τόσοι και τόσοι που ενδιαφέρονται για τον Βορειοηπειρωτικό Ελληνισμό; Ας περιμένουμε.

Εάν δεν ασχοληθούμε με αυτά τα προβλήματα θεωρώντας τα περιττά, τότε θα το πάθουμε όπως με τους Σλάβους, που μπροστά από 70 χρόνια ο Τίτο τους κόλλησε το όνομα Μακεδονία και τώρα το πίστεψαν κι αυτοί, λέγοντας, με δίκιο, τώρα θυμηθήκατε;

Εδώ θα γεννηθεί ο Αντίχριστος

- του Πέτρου Τσερκέζη -
ποιητή - συγγραφέα


«Εχεεϊ σταματήστε. Πείτε το καρβανάρι να σταματήσει».
«Τι είναι, τι συμβαίνει;» Ρώτησε ο πρώτος που οδηγούσε το καρβανάρι.
«Ο γέροντας θέλει να σας αποχαιρετίσει».

Το καρβανάρι σταμάτησε. Ο ήλιος είχε λοξοδρομήσει προς την ανατολή, ενώ ο δρόμος ανέβαινε προς τις γιδόστρατες. Ο γέροντας άρχισε να χαιρετάει και να ευλογεί τους συνταξιδιώτες του. Εκείνοι που τον είχαν ακούσει να μιλάει καθ’ όλης της πορείας και θαύμαζαν τα λεγόμενα του και την αισιοδοξία του, τον κοίταζαν μ’ ένα βλέμμα σαν να τον παρακαλούσαν ή να του ζητούσαν ελεημοσύνη.

Τα μάτια τους είχαν αρχίσει να υγραίνουν και έμοιαζαν με παράθυρα που τα κυριαρχούσε μια φωτεινή παράκληση, μια κραυγή που πήγαζε ευθέως από τα βάθη της καρδιάς και δεν περίμεναν κάποια σειρά για να εκφράσουν την επιθυμία τους, αλλά μιλούσαν όλοι μαζί, ταυτόχρονα:
«Έλα μαζί μας άγιε πατέρα. Μη μας εγκαταλείπεις γέροντα. Και λίγο και θα νυχτώσει, η νύχτα θα δυσκολέψει την πορεία σου. Έλα μαζί μας, θα σε φιλοξενήσουμε στο Αργυρόκαστρο».
«Μη με παρακαλάτε» είπε ο γέροντας, «τον Θεό να παρακαλάτε, όχι εμένα. Η καρδιά μου το επιθυμεί πολύ, όμως μου είναι αδύνατο, αδύνατο».

Μια αστραπή θυμού πέρασε στα μάτια του κι έκαμε τα φρύδια του να σουρώνουν και ταυτόχρονα χτύπησε το ραβδί του δυνατά μπροστά στα πόδια του σαν να πατούσε το κεφάλι ενός ερπετού. Το έντονο φως που αντανακλούσαν τα μάτια του ήταν σαν μια έκρηξη για την αγιοσύνη του και συνέχισε για μερικά λεπτά.
Είχε αναγνωρίσει τελικά τον τόπο του τρομερού ονείρου που τον είχε βασανίσει για εβδομάδες. Εδώ σ’ αυτά τα κατσουφιασμένα και κακοτράχαλα βουνά της Ηπείρου με μια βαθιά θεϊκή σκιά, σ’ αυτή την πόλη που αιωρούνταν κι έμοιαζε σαν να είχε ανοίξει τα φτερά ένας πέτρινος αετός στους πρόποδες του βουνού και κατέβαινε ως κάτω στην κοιλάδα, σαν να ήθελε να δροσίσει τα πόδια στο Δρίνο ποταμό, σ’ αυτήν την πόλη θα γεννιόταν.
Τώρα ήταν απόλυτα σίγουρος.

«Εδώ», είπε με βαθιά φωνή, κάπως τρεμάμενη, σηκώνοντας το ραβδί, «εδώ στην καρδιά αυτής της πέτρινης πόλης θα γεννηθεί ο ΑΝΤΙΧΡΙΣΤΟΣ. Θα τον αποκαλέσουν: ο “σκληρός”, ο “όμορφος”. Έτσι εμφανίζεται πάντα ο σατανάς. Αυτός θα είναι ο κόκκινος σατανάς, πολλοί θα τον χειροκροτήσουν και θ’ αποκεφαλίσει πολλούς, όμως το κακό που θα προκαλέσει σ’ αυτόν τον τόπο δεν θα μπορέσουν να το επανορθώσουν αιώνες.
Πολλά δεινά θα υποστεί αυτό το φτωχό κομμάτι της Ρωμιοσύνης. Θα καταστρέψει το έθνος, παιδεία και θρησκεία και κανείς δεν θα μπορέσει να τον σταματήσει. Δεν θα επισκεφτώ τώρα αυτή την πόλη, στην επιστροφή θα’ ρθω, σίγουρα θα’ ρθω. Σας υπόσχομαι. Έχετε γεια και ο Θεός μαζί σας».

Έφυγε με γοργό βήμα, χτυπώντας δυνατά το ραβδί του πάνω στους βράχους, σαν να χτυπούσε κατακέφαλα τον σατανά, το φάντασμα των ερχόμενων αιώνων, που είχε εμφανιστεί στην πορεία του, αφήνοντας πίσω του την προφητική και αλάθητη σοφία που αστραφτοκοπούσε στους καιρούς.

Η αξία των Ελλήνων στον κόσμο

- επιμέλεια Βαγγέλη Νάστου -

Η πρόεδρος της Ομοσπονδίας Ελλήνων της Ουκρανίας κα Αλεξάνδρα Προσένκο, καθηγήτρια στο Πανεπιστήμιο HARVARD, ομολογεί ένα περιστατικό.

Ρωτάει ο δάσκαλος τους μαθητές:
- Δεν μου λέτε ποιος είναι ο πιο μεγάλος λαός του κόσμου;
- Οι Εβραίοι, είπαν τα παιδιά.
- Γιατί το λέτε αυτό; είπε ο δάσκαλος.
- Οι Εβραίοι είναι λίγοι, έχουν σφαχτεί, έχουν κυνηγηθεί, έχουν υποδουλωθεί, έχουν διασκορπιστεί σ' όλα τα μέρη της γης και όμως είναι μορφωμένοι, πλούσιοι και επηρεάζουν τα πράγματα παγκοσμίως.
- Πολύ καλή η απάντηση σας, αλλά δεν δώσατε την πραγματική απάντηση. Σκεφείτε το και θα μιλήσουμε πάλι αύριο.

Την επόμενη μέρα.
- Το σκεφτήκατε; λέει ο δάσκαλος.
- Το σκεφτήκαμε! Αλλάξαμε απάντηση.
- Ποιος είναι λοιπόν αυτός ο λαός;
- ΟΙ ΕΛΛΗΝΕΣ
- Γιατί το λέτε αυτό;
- Γιατί οι Έλληνες είναι ένας λαός μικρός μεν, που έχει σε όλους τους αιώνες σφαχτεί, υποδουλωθεί, καταπατηθεί, εξοριστεί. Είναι σε 140 χώρες της γης σκορπισμένος, χαμένος και όμως είναι τόσο μορφωμένος, τόσο πλούσιος, δυναμικός.
Έδωσε τα πρώτα φώτα της επιστήμης και πολιτισμού σ' όλο τον κόσμο και επηρεάζει συνεχώς τα πράγματα παγκοσμίως.
Αλλά με μια διαφορά, όταν ένας Εβραίος ανεβαίνει μια σκάλα, είναι από κάτω 10 Εβραίοι που τον σπρώχνουν να ανέβει και άλλοι 10 από πάνω που τον τραβάνε.
Όταν ανεβαίνει ένας Έλληνας μια σκάλα, είναι κάτω 10 Έλληνες που τον αρπάζουν από τα πόδια για να τον ρίξουν να πέσει και 10 από πάνω που του λένε: "που πας παιδί μου, κάτσε κάτω...". Και όμως ο Έλληνας ανεβαίνει...
- Μπράβο παιδιά, τη βρήκατε την απάντηση, οι Έλληνες είναι αυτός ο μεγάλος λαός.

Και τώρα ας δώσουμε τα χέρια κι ας ανέβουμε όλοι μαζί πιο ψηλά.

Μέσα στην κρίση για την αναδιοργάνωση της Ομόνοιας: Εκλογές από τη βάση, εδώ και τώρα.

- της Κωνσταντίνας Βεζιάνη -

Η δύναμη του λαού αποφασίζει, που εκδηλώνεται δημοκρατικά και σωστά όσο γίνεται πιο γρήγορα.
Ας μιμηθούμε, ας πάρουμε παράδειγμα από τις εκλογές που έγιναν στην Ελλάδα, στο δικό μας έθνος πρόσφατα, στη Νέα Δημοκρατία και παράδειγμα από τις εκλογές που έκανε το ΠΑΣΟΚ το 2007.
Είναι καθήκον όλων των Ελλήνων, που ζουν μέσα και έξω από την Αλβανία να οργανώσουν και να παραβρεθούν στις εκλογές που θα αναδειχτεί ο ηγέτης τους μέσα από δημοκρατικές εκλογές, που θα παρθεί υπόψη και η ψήφος του πιο ηλικιωμένου, αλλά και του πιο νέου ψηφοφόρου και του πιο απόμακρου, αλλά και του πιο κοντακινού χωριάτη ή πολίτη.

Έτσι όλοι οι Έλληνες θα συμβάλλουν.
Και πρώτον θα ικανοποιηθούν για το αποτέλεσμα των πράξεων τους. Και δεύτερο δεν θα μπορέσουν να αμφισβητήσουν τον ηγέτη που μόνοι τους επέλεξαν, γιατί αυτόν που θα τιμήσουν με την ψήφο τους θα τους αντιπροσωπεύσει όλους.
Ας μην αφήσουμε άλλο την Ομόνοια μας σε αυτή τη μοίρα. Ας της δώσουμε το κύρος που της ανήκει.
Τα αρνητικά αποτελέσματα που είχαμε από τις τελευταίες βουλευτικές εκλογές, που βγάλαμε μόνο έναν βουλευτή, είχαν αντίκρισμα την αδιαφορία για την Ομόνοια και το Κόμμα, ακριβώς γιατί οι ηγεσίες και της Ομόνοιας και του Κόμματος δεν έχουν την υποστήριξη της βάσης και της πλειοψηφίας.

Μέχρι πότε τα σχολικά κείμενα (ειδικά ιστορίας και γεωγραφίας) θα δηλητηριάζουν τα παιδιά μας;

- του εκδότη Θ. Βεζιάνη -

Μέχρι πότε θα ανεχόμαστε να μαθαίνουν τα παιδιά μας, πως η Πρέβεζα, η Άρτα, η Ηγουμενίτσα, τα Γιάννινα, τα Γρεβενά, η Καστοριά, η Φλώρινα κλπ. είναι αλβανικά και είναι κατεχόμενα από την Ελλάδα;
Μέχρι πότε εμάς τους Έλληνες Ηπειρώτες - Βορειοηπειρώτες, τους πανάρχαιους κατοίκους στα άγια χώματα μας, θα μας βγάζουν ξένους στον τόπο μας;

Πέρασαν 50 χρόνια κομμουνιστικής δικτατορίας, που δεν μπορούσαμε ν' ανοίξομε στόμα.
Τώρα όμως, μετά από 20 χρόνια δημοκρατίας, έχουμε δικαίωμα να αντιδράσομε, να μην παραδεχτούμε να μας δηλητηριάζουν, τουλάχιστον τα παιδιά μας.
Όχι μόνο το ανεχτήκαμε μέχρι τώρα, κακώς, αλλά αγοράζαμε εμείς αυτά τα βιβλία, νομίζοντας πως η Διακρατική Επιτροπή που είχε συσταθεί πριν από 10 χρόνια θα τραβήξει αυτά τα απαράδεχτα και διαστρεβλωμένα κείμενα, από τα σχολικά βιβλία.
Και τι έγινε ως τα σήμερα; Τίποτα...!

Η εφημερίδα μας έχει δημοσιεύσει μερικές φορές συγκεκριμένα το τι γράφονται στα σχολικά κείμενα κάθε τάξης. Τώρα όμως, νομίζομε πως δίνεται ξανά το νόημα της μεγάλης ανησυχίας μας, δημοσιεύοντας μόνον μερικούς παραγράφους από την Ιστορία και Γεωγραφία της 9ης Τάξης:

- Από την αρχή της ιστορίας της 9ης Τάξης δίνεται το στίγμα πως όλη η Ήπειρος, από τον Σκουμπίνι ποταμό και μέχρι την Άρτα, είναι αλβανικά εδάφη. Βάση μ' αυτό, ως δεδομένο, προχωρούν τα πάντα στα σχολικά βιβλία.
Τονίζεται επίσης: "Οι αρχαίοι Έλληνες ιστορικοί χαρακτήριζαν τους Ηπειρώτες Ιλιριούς, βάρβαρους ως λαούς, όχι Έλληνες" (σελίδα 14).

- "Η σοβινιστική Ελλάδα προέβλεπε ν' αρπάξει τη Νότια Αλβανία" (σελίδα 43).

- "Η Ελληνική Κυβέρνηση ζητούσε τις περιοχές της Νοτίου Αλβανίας που κατοικούνταν από Αλβανούς" (σελίδα 63).

- "Οι Έλληνες σοβινιστές οργάνωσαν μια προπαγανδιστική καμπάνια, για να παρουσιάσουν τον πληθυσμό της Νοτίου Αλβανίας πως είναι Έλληνες" (σελ.65).

- "Σύμφωνα με τα σχέδια των σοβινιστών της Αθήνας, θα εξασφαλίζονταν αρχικά η Αυτονομία της Βορείου Ηπείρου...
Οι Έλληνες για να καλύψουν τις πράξεις τους, οργάνωσαν "εθελοντικά" τμήματα με ανθρώπους που έπρατταν απάνθρωπα εγκλήματα στην Αλβανία...
Το Πρωτόκολλο της Κέρκυρας (17.05.1914) δεν βασίζονταν σε κανένα αληθινό στοιχείο (σελ. 65).

- "Οι Τσιάμηδες βρίσκονταν σε συνεχείς εκβιασμούς, όπως εκτελέσεις, συλλήψεις, φυλακίσεις, εξορίσεις κλπ. Η Ελληνική Κυβέρνηση, θεωρώντας τους Τσιάμηδες εχθρούς, εξόρισε στα νησιά του Αιγαίου πάνω από 5.000 άτομα, από τα οποία πολλά βρήκαν το θάνατο" (σελ.85).

- "Ο Ελληνικός Στρατός έκεψε και πλιατσικολόγησε την Τσιαμουριά χειρότερα από τους Ιταλούς φασίστες" (σελ. 100).


Η Γεωγραφία της 9ης Τάξης μελετάει όλα τα "αλβανικά εδάφη", όπως τα λέει, ανεξαιρέτως εάν βρίσκονται εκτός των συνόρων της Αλβανίας.
Παράδειγμα:
" Οι ακτές του Ιονίου Πελάγους εξαπλώνονται από το ακροτήριο του Καραμπουρούνι μέχρι τον κόλπο της Άρτας. Οι ακτές αυτές είναι ψηλές, βραχώδεις με ακρογιαλιές αμμώδεις. Κρυσταλλένιες πηγές, η λάμψη του ήλιου, τα καταγάλανα νερά... δίνουν και τουριστικές αξίες..."

Το αίτημα μας δεν είναι να σχολιάσουμε τα γεγονότα, αλλά να τραβηχτούν όλες αυτές οι αλυτρωτικές τάσεις, ειδικά στα σχολικά βιβλία, γιατί όχι μόνον δηλητηριάζουν τα Ελληνόπουλα, αλλά το ίδιο, μπορώ να πω και τα Αλβανόπουλα.
Σπέρνουν αιώνιο μίσος ενάντια σε δύο γειτονικούς και αδελφούς λαούς. Κι αυτή η γκεμπελική προπαγάνδα έχει πάνω από 70 χρόνια που συνεχίζεται, αλλά το καλό είναι που οι λαοί δεν υπέκυψαν σ' αυτή.

Σ' ένα σχολείο στο Βρυώνι, υπάρχουν Έλληνες μαθητέ και Τσιάμηδες. Στα κείμενα του βιβλίου δραματοποιούνται τα βασανιστήρια των Τσιάμηδων από τους Έλληνες. Τα Ελληνόπουλα όμως έχουν ακούσει τόσα πολλά που έχουν κάνει οι Τσιάμηδες στους Έλληνες.
Ο δάσκαλος, έξυπνος, τα απέφυγε όλα αυτά και συνεχίζουν αδελφωμένα τα παιδιά του χωριού. Το αλβανικό κράτος δεν μπορεί να τα αποφύγει όλα αυτά;
Πρέπει να τονίσομε πως στα σχολικά κείμενα στην Ελλάδα δεν υπάρχουν τέτοια πράγματα, τα οποία είναι καταδικαστέα απ' όλους. Εξάλλου η Αλβανία μόλις πήρε το δικαίωμα για να προχωρήσει στην Ευρωπαϊκή Ένωση. Έτσι, εάν δεν αλλάξει μυαλά, θα είναι αδύνατη η ένταξη της στην Ευρώπη.

Ο ΚΑΙΡΟΣ ΖΗΤΑΕΙ ΣΟΒΑΡΑ ΣΧΟΛΙΚΑ ΚΕΙΜΕΝΑ, ΑΠΑΛΛΑΓΜΕΝΑ ΑΠΟ ΜΙΣΗ ΚΑΙ ΑΝΑΚΡΙΒΕΙΕΣ, ΚΕΙΜΕΝΑ ΠΟΥ ΝΑ ΚΑΛΛΙΕΡΓΟΥΝ ΤΗΝ ΑΓΑΠΗ ΚΑΙ ΤΟΝ ΑΛΛΗΛΟΣΕΒΑΣΜΟ ΑΝΑΜΕΣΑ ΣΕ ΟΛΟΥΣ ΤΟΥΣ ΜΑΘΗΤΕΣ ΧΩΡΙΣ ΔΙΑΚΡΙΣΕΙΣ, ΜΕ ΤΟ ΟΡΑΜΑ ΜΙΑΣ ΝΕΑΣ ΕΥΡΩΠΑΪΚΗΣ ΚΟΙΝΩΝΙΑΣ ΠΟΥ ΕΡΧΕΤΑΙ.